8 maart 2021   |   door Annemieke Tissink

Soms heb je mooie gesprekken die  je bijblijven. Vorige week had ik weer zo’n gesprek. Deze keer met een klant van mij. Ik zie ons zo nog zitten aan onze mooi lange houten boomstamtafel op kantoor. Naast elkaar, hij met de computer open. Om zijn website te laten zien. Ja, de website zag er goed uit. En toch klopte het niet…

 

Feitelijk klopte alles wat er op de website stond. En ook wat hij me vertelde. En toch klopte het niet. Het was oké, maar niet in overeenstemming met wie hij echt als persoon is en de potentie die hij heeft. Het was middelmatig. Het was makkelijk en allemaal in de comfortzone. Al zag zijn omgeving hem als heel succesvol. Hij voelde wel dat er meer in zat, maar steeds nam hij de stappen niet.

 

Toen ik hem confronteerde met de vraag “Wanneer ga je echt eens doen, wat je moet doen?” toen schrok hij. Maar aan de andere kant wist hij: het klopt… Niemand had het hem alleen durven zeggen. Want wat hij al die jaren met z’n bedrijf deed was oké, maar niet wat hij echt moest doen. Hij verschool zich achter honderden excuses, maar ging niet staan waarvoor hij moest gaan staan, namelijk de grootsheid die in hem zat. En daardoor bleef hij worstelen. Daardoor bleef het bedrijf hangen in de middenmoot. En dat was niet wat hij wilde.

 

Maar af en toe waren ze er wel… Die momenten waarin die grootsheid zichtbaar was. En toen hij die vertelde had ik het ene na het andere kippenvel moment. Ik zei hem: “Dit is wat je te delen hebt. Ga staan voor wie je bent. Wat je al die tijd hebt gedaan past niet meer bij je. Dat is niet waar echt 100% je passie ligt. Die ligt in je missie. En die leef je niet.” En tranen vloeide. Eindelijk woorden voor dat gevoel wat al langere tijd sluimerde bij hem.

 

Het was een bijzonder coaching gesprek. Hij kwam binnen met een vraag over een website en over hoe hij zich op een congres voor een beroepsvereniging moest presenteren en ging naar huis met het inzicht dat hij ontmaskerd was. Dat iemand hem zag.

 

En natuurlijk was ik niet de eerste die dit zag. Zijn omgeving zag het allang. En toch was het voor hem lastig om dat te geloven en de stemmen die hem temde niet meer te laten spreken. Dat was zijn innerlijke strijd geweest. Daardoor bleef hij steeds maar twijfelen en nam genoegen met goed genoeg. Hij wist dat hij moest gaan staan, maar durfde niet. Hij wist diep van binnen dat hij meer te bieden had aan de wereld, maar deed het niet.

 

En nu, nu wist hij het zeker. Hij had in het gesprek dat we hadden niet alleen de verbinding gevonden met waar hij echt voor gemaakt was, hij had zichzelf nu ook de toestemming gegeven om het te gaan doen.

 

Hij liet met de dagen erna weten dat hij nog steeds een beetje in verwarring was. Maar de geest was uit de fles en kon niet meer terug. En daar ben ik heel dankbaar voor. Want ik weet nu zeker dat hij eindelijk heel veel mensen gaat raken en op een heel ander niveau gaat helpen.

 

En het congres waar hij gaat spreken wordt zijn vuurdoop. Want hij gaat daar staan, voor wie hij is. Voor zijn grootsheid, voor zijn missie. In de wetenschap dat er een zaal is die hij gaat raken met zijn boodschap.

 

Vind hij dit spannend, jazeker? Doodeng zelfs. Maar nu is zijn tijd. Het is tijd om te gaan staan. Wanneer ga jij staan? Wij denken graag met je mee om te kijken hoe jij dit kunt doen.

 

Wil jij ook één van deze sessies? Klik dan HIER!